[εναλλακτική] εργασία Ιστορία Γ΄Γυμνασίου

 - να προσπαθήσετε να συνδυάσετε το ποίημα με την ελληνική επανάσταση του 1821.

- ποια σημεία του ποιήματος παραπέμπουν στην έννοια "έθνος", κατά τη γνώμη σας;

 

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης – Ο βράχος και το κύμα

Ἀναρτήθηκε στὶς Φεβρουαρίου 4, 2011 ἀπὸ τὸν/τὴν Γιάννης Φαίλτωρ

«Μέριασε βράχε νὰ διαβῶ!» τὸ κύμα ἀνδρειωμένο
λέγει στὴν πέτρα τοῦ γυαλοῦ θολό, μελανιασμένο.
Μέριασε, μὲς στὰ στήθη μου, ποὖσαν νεκρὰ καὶ κρύα,
μαῦρος βοριὰς ἐφώλιασε καὶ μαύρη τρικυμία.
Ἀφροὺς δὲν ἔχω γι᾿ ἄρματα, κούφια βοὴ γι᾿ ἀντάρα,
ἔχω ποτάμι αἵματα, μὲ θέριεψε ἡ κατάρα
τοῦ κόσμου, ποὺ βαρέθηκε, τοῦ κόσμου, πού ῾πε τώρα,
βράχε, θὰ πέσης, ἔφτασεν ἡ φοβερή σου ἡ ὥρα!
Ὅταν ἐρχόμουνα σιγά, δειλό, παραδαρμένο
καὶ σὄγλυφα καὶ σὄπλενα τὰ πόδια δουλωμένο,
περήφανα μ᾿ ἐκύτταζες καὶ φώναζες τοῦ κόσμου
νὰ δεῖ τὴν καταφρόνεση, ποὺ πάθαινε ὁ ἀφρός μου.
Κι ἀντὶς ἐγὼ κρυφὰ κρυφά, ἐκεῖ ποὺ σ᾿ ἐφιλοῦσα
μέρα καὶ νύχτα σ᾿ ἔσκαφτα, τὴ σάρκα σου ἐδαγκοῦσα
καὶ τὴν πληγὴ ποὺ σ᾿ ἄνοιγα, τὸ λάκκο πού ῾θε κάμω
μὲ φύκη τὸν ἐπλάκωνα, τὸν ἔκρυβα στὴν ἄμμο.
Σκύψε νὰ ἰδῆς τὴ ρίζα σου στῆς θάλασσας τὰ βύθη,
τὰ θέμελά σου τά ῾φαγα, σ᾿ ἔκαμα κουφολίθι.
Μέριασε, βράχε, νὰ διαβῶ! Τοῦ δούλου τὸ ποδάρι
θὰ σὲ πατήση στὸ λαιμό… Ἐξύπνησα λιοντάρι!»
Ὁ βράχος ἐκοιμότουνε. Στην καταχνιὰ κρυμμένος,
ἀναίσθητος σοῦ φαίνεται, νεκρός, σαβανωμένος.
Τοῦ φώτιζαν τὸ μέτωπο, σχισμένο ἀπὸ ρυτίδες,
τοῦ φεγγαριοῦ, ποὖταν χλωμό, μισόσβηστες ἀχτίδες.
Ὁλόγυρά του ὀνείρατα, κατάρες ἀνεμίζουν
καὶ στὸν ἀνεμοστρόβιλο φαντάσματα ἀρμενίζουν,
καθὼς ἀνεμοδέρνουνε καὶ φτεροθορυβοῦνε
τὴ δυσωδία τοῦ νεκροῦ τὰ ὄρνια ἂν μυριστοῦνε.
Τὸ μούγκρισμα τοῦ κύματος, τὴν ἄσπλαγχνη φοβέρα,
χίλιες φορὲς τὴν ἄκουσεν ὁ βράχος στὸν ἀθέρα
ν᾿ ἀντιβοᾶ τρομαχτικὰ χωρὶς κὰν νὰ ξυπνήσει,
καὶ σήμερα ἀνατρίχιασε, λὲς θὰ λιγοψυχήσει.
«Κῦμα, τὶ θέλεις ἀπὸ μὲ καὶ τὶ μὲ φοβερίζεις;
Ποιὸς εἶσαι σὺ κι ἐτόλμησες, ἀντὶ νὰ μὲ δροσίζεις,
ἀντὶ μὲ τὸ τραγούδι σου τὸν ὕπνο μου νὰ εὐφραίνεις,
καὶ μὲ τὰ κρύα σου νερὰ τὴ φτέρνα μου νὰ πλένεις,
ἐμπρός μου στέκεις φοβερό, μ᾿ ἀφροὺς στεφανωμένο;
Ὅποιος κι ἂν εἶσαι μάθε το, εὔκολα δὲν πεθαίνω!»
«Βράχε, μὲ λένε Ἐκδίκηση. Μ᾿ ἐπότισεν ὁ χρόνος
χολὴ καὶ καταφρόνεση. Μ᾿ ἀνάθρεψεν ὁ πόνος.
Ἤμουνα δάκρυ μιὰ φορὰ καὶ τώρα κοίταξέ με,
ἔγινα θάλασσα πλατιά, πέσε, προσκύνησέ με.
Ἐδῶ μέσα στὰ σπλάγχνα μου, βλέπεις, δὲν ἔχω φύκη,
σέρνω ἕνα σύγνεφο ψυχές, ἐρμιὰ καὶ καταδίκη,
ξύπνησε τώρα, σὲ ζητοῦν τοῦ ἄδη μου τ᾿ ἀχνάρια…
Μ᾿ ἔκαμες ξυλοκρέβατο… Μὲ φόρτωσες κουφάρια…
Σὲ ξένους μ᾿ ἔριξες γιαλούς… Τὸ ψυχομάχημά μου
τὸ περιγέλασαν πολλοὶ καὶ τὰ πατήματά μου
τὰ φαρμακέψανε κρυφὰ μὲ τὴν ἐλεημοσύνη.
Μέριασε βράχε, νὰ διαβῶ, ἐπέρασε ἡ γαλήνη,
καταποτήρας εἶμαι ἐγώ, ὁ ἄσπονδος ἐχθρός σου,
γίγαντας στέκω ἐμπρός σου!»
Ὁ βράχος ἐβουβάθηκε. Τὸ κῦμα στὴν ὁρμή του
ἐκαταπόντησε μεμιᾶς τὸ κούφιο τὸ κορμί του.
Χάνεται μὲς τὴν ἄβυσσο, τρίβεται, σβήεται, λιώνει
σὰ νἆταν ἀπὸ χιόνι.
Ἐπάνωθέ του ἐβόγγιζε γιὰ λίγο ἀγριεμένη
ἡ θάλασσα κι ἐκλείστηκε. Τώρα δὲν ἀπομένει
στὸν τόπο ποὖταν τὸ στοιχειό, κανεὶς παρὰ τὸ κῦμα,
ποὺ παίζει γαλανόλευκο ἐπάνω ἀπὸ τὸ μνῆμα.

Η "κατασκευή" της έννοιας της "παιδικής ηλικίας"

                      " In general the Fallen Angel is meant to cure us of the itch for absolute knowledge "
                                                                                    

  Neil Postman, ' The End of Education ', 1996.

      " Σ' όλο τον  κόσμο υπάρχει μια παθιασμένη αγάπη των παιδιών με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Δούλεψα  με παιδιά και υπολογιστές στην Ασία, την Αμερική και την Αφρική, σε πόλεις, περίχωρα και  φάρμες στη ζούγκλα. Δούλεψα με φτωχά παιδιά και  πλούσια παιδιά, με παιδιά μορφωμένων γονιών και με παιδιά που οι γονείς τους ήταν  από αγράμματες οικογένειες. Αλλά αυτή η διάκριση δεν είχε καμία σημασία. Παντού, με ελάχιστες εξαιρέσεις,  είδα την ίδια λάμψη στο βλέμμα τους, την ίδια επιθυμία να χειραγωγήσουν αυτό  το πράγμα. Και κατά βάθος γνώριζαν ότι αυτό τους ανήκε. Γνώριζαν ότι μπορούν να το χειριστούν και να το ελέγξουν  ευκολότερα από ότι τους γονείς τους. Γνώριζαν ότι είναι η γενιά των υπολογιστών."[1][1]

         Με  τα λόγια αυτά αρχίζει το βιβλίο του ο Papert  και, κατά τη γνώμη μας, θέτει το "πρόβλημα" της παιδικής ηλικίας όπως θα έπρεπε να είναι. Έτσι, μετατοπίζει τη συζήτηση από το καθαρά θεωρητικό σκέλος της κατασκευής ή μη της έννοιας της "παιδικής ηλικίας" στο, κυρίως, πρόβλημα που είναι η σύγχρονη διάσταση της παιδικής ηλικίας και η σχέση της με την τεχνολογία. Mία διάσταση που εισάγεται από πολλούς στοχαστές και προσδιορίζεται και από τον Postman αλλά κάτω από διαφορετική οπτική γωνιά, ως επίδραση της τεχνολογίας ( στη σημερινή μαζική δημοκρατία) στα παιδιά και στην ασυνείδητη - μάλλον - συμβολή της στην εξαφάνιση αυτού που προσδιορίζεται, παραδοσιακά, ως " παιδική ηλικία ".[2][2]

      Η θεωρητική συζήτηση που βασικά ξεκίνησε από το κλασσικό, πλέον, βιβλίο του Aries ( 1962 ), έχει προσλάβει τη μορφή χιονοστιβάδας και έχει κατακλύσει το χώρο που ασχολείται με την κοινωνιολογία της παιδικής ηλικίας.[3][3] Τα προβλήματα που παρουσιάζονται είναι πάρα πολλά, αλλά μπορούμε  να τα αναγάγουμε, ουσιαστικά, σε δύο μεγάλες κατηγορίες που έχουν σχέση με τον τρόπο προσέγγισής τους. Δύο κατηγορίες που οριοθετούν και τη μεθοδολογική προσέγγιση του ζητήματος που ερευνάται.

     Σύμφωνα με τον Qvortrup, η κοινωνιολογία της παιδικής ηλικίας στηρίζεται σε δύο βασικές συνιστώσες. Τη δομική και ατομική προσέγγιση. Σύμφωνα με την άποψή του, η δεύτερη τάση δείχνει να επικρατεί, τουλάχιστον ποσοτικά. Αυτή εστιάζει στις παιδαγωγικές και ανθρωπολογικές αναλύσεις της δράσης του  παιδιού σε αντίθεση με τις μακρο-οριοθετημένες αναλύσεις (οικονομία, πολιτική, γεωγραφία και κοινωνιολογία ).[4][4] Αυτό που φαίνεται να επικρατεί είναι η μελέτη των παιδιών ως ατομικώς δρώντων. Με αυτόν τον τρόπο ο Qvortrup δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επαναφέρει την παλαιά διαμάχη της επιστημολογικής προσέγγισης στο χώρο της παιδικής ηλικίας. Είναι γεγονός, όμως, ότι η διαπίστωση που κάνει είναι αληθινή, παρά τη δική του διαφοροποίηση και την ύπαρξη πολλών, αντίθετων στο ρεύμα, αντιλήψεων.

     Κατά τον Qvartrop, η επιλογή της κατεύθυνσης της παιδικής δράσης ωθεί τους ερευνητές σε "κατασκευαστικές" λογικές και παρανοήσεις που ξεκινούν από την ικανοποίηση που προσφέρει η  επανάπαυση στη σχετικότητα των ερωτήσεων (και απαντήσεων) προς τα παιδιά και τη διαπίστωση, απλά, των ικανοτήτων τους. Η κατασκευαστική λογική της έννοιας της παιδικής ηλικίας εμφανίζεται στο λόγο. Και βέβαια, κατά τη γνώμη του, ως κοινωνική κατασκευή η "παιδική ηλικία" θα εμφανίζεται   κ α ι  στο λόγο. Όχι, όμως, αποκλειστικά σ' αυτόν. Η παιδική ηλικία κατασκευάζεται από ένα σύνολο κοινωνικών δυνάμεων, οικονομικών συμφερόντων, τεχνολογικών προκαθορισμών, πολιτισμικών και άλλων φαινομένων. Όπως επισημαίνει " οι έρευνες που διεξάγονται σήμερα μπορούν να μας πληροφορήσουν για πολλά πράγματα που αφορούν τον ενεργό ρόλο των παιδιών μέσα στην ιστορία και την κοινωνία. Όμως, θα είναι θεμελιώδες λάθος να πιστέψουμε ότι τα παιδιά έχουν αποφασιστική επίδραση στην κοινωνική αλλαγή και, με τον τρόπο αυτό, στην κατασκευή της παιδικής ηλικίας ".[5][5] Οι κοινωνικές αλλαγές συνέβησαν πάνω από τα κεφάλια και πίσω από τις πλάτες των παιδιών. Μια κοινωνιολογία της παιδικής ηλικίας που αγνοεί τις κοινωνικές δυνάμεις και, αντίθετα, επικεντρώνεται στο πως  μιλάμε  γ ι α  τα παιδιά ή πως αντιδρούν αυτά σε διάφορες καταστάσεις, δεν μπορεί παρά να δει την ερευνητική προσπάθειά της να καταρρέει.

PP εργασία Ιατορίας Γ΄Γυμνασίου.

Θέμα:
Να παρουσιάσετε με τη μορφή powerpoint ή mooviemaker ή κάτι σχετικό με αυτούς τους τρόπους ένα θέμα από την παγκόσμια ιστορία του 19ου αιώνα [π.χ., μία επανάσταση, ένα κίνημα, μια ιδεολογία, μια προσωπικότητα, ένα κείμενο, μία μάχη κ.λ.π.]. Η πρωτοτυπία της εργασίας θα πριμοδοτηθεί με περισσότερους βαθμούς.
Επιτρέπονται ομάδες των δύο μαθητών αλλά με διπλό θέμα.
Για όσους μαθητές δεν γνωρίζουν την χρήση των παραπάνω μεθόδων ή δεν έχουν υπολογιστή θα δοθεί εναλλακτική εργασία.
Ημερομηνία παράδοσης: 3 βδομάδες από σήμερα [17 Ιανουαρίου].

Εργασία Κ.Π.Α.

 Εάν δεν μπορείτε ή δεν επιθυμείτε να ασχοληθείτε με την προηγούμενη εργασία, μπορείτε εναλλακτικά, να δουλέψετε την παρακάτω:

Ο συγγραφέας είναι Ισπανός καθηγητής και περιγράφει τους λόγους για τους οποίους αναγκάζετε να φύγει από την εκπαίδευση. Παράλληλα, παρουσιάζει τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ισπανική εκπαιδευτική κοινότητα (όπως και η Ελλάδα) λόγω της οικονομικής κρίσης και των επιλογών των κυβερνήσεών της.

- ποια είναι τα προβλήματα της εκπαίδευσης που αναφέρει;

- σε ποια από αυτά παρατηρείτε ομοιότητα με τα ελληνικά προβλήματα;

Σήμερα έκανα το τελευταίο μου μάθημα... (Hoy he dado la última clase)
Μετά από περισσότερα από 35 χρόνια υπηρεσίας στη δημόσια εκπαίδευση, σήμερα έκανα το τελευταίο μου μάθημα. Συνταξιοδοτούμαι. Δεν είχα σκοπό να το κάνω, αλλά με αναγκάζουν οι καταστάσεις, ας το πούμε έτσι. Θα μπορούσα να πω ότι η αιτία είστε εσείς, αλλά θα ήταν αρκετά απλό και επιπλέον θα βρίσκατε αρκετούς λόγους για να δικαιολογηθείτε, καθώς δεν αντιλαμβάνεστε καθόλου όσα συμβαίνουν στο χώρο της εκπαίδευσης. Είστε εσείς που υποβάλλετε τη δημόσια εκπαίδευση σε μία...
σταδιακή υποβάθμιση και οδηγείτε τους εκπαιδευτικούς στο να υιοθετήσουν αμυντική στάση, κάτι που δεν θα είχε νόημα σε μία χώρα που πίστευε ότι στην εκπαίδευση βρίσκεται το μέλλον των πολιτών της και όχι οι μελλοντικοί καταναλωτές.
Έκανα το τελευταίο μου μάθημα και ήδη μου λείπουν οι μαθητές μου και οι συνάδελφοί μου. Ανάμεσα στις ευκαιρίες που μου δόθηκαν ξεκινώντας τον εργασιακό μου βίο διάλεξα αυτή που ήταν πιο κοντά στις επιθυμίες μου και τα όνειρα που είχα όντας νέος. Βρέθηκα σε έναν κόσμο όπου η συνεργασία μου προκαλούσε μεγαλύτερη ικανοποίηση από τον ανταγωνισμό. Ομολογώ ότι ποτέ δεν επιθύμησα να είμαι ανταγωνιστικός, αλλά κατάλληλος, δεν προσπάθησα να είμαι ο καλύτερος αλλά καλύτερος, για να επιτύχω αυτό που κατά βάθος όλοι αναζητούν περισσότερο από χρηματικές ανταμοιβές ή βραβεία και διακρίσεις, την ικανοποίηση να μπορούμε να κάνουμε αυτό που μας ικανοποιεί, μας αρέσει, μας κάνει να αισθανόμαστε χρήσιμοι και σημαντικοί. Δεν νιώθω ντροπή επειδή ήμουν δάσκαλος ή δημόσιος υπάλληλος, το αντίθετο, αισθάνομαι υπερήφανος. Αυτή η υπερηφάνεια, κα Figar, δεν οφείλεται στα προνόμια στα οποία αναφέρεται κάποιος συνεργάτης σας στην κυβέρνηση. Πριν ένα χρόνο, όταν προκαλέσατε τις μεγαλύτερες περικοπές που υπέστη η δημόσια εκπαίδευση της Μαδρίτης, ο κος Beteta δήλωσε ότι ήταν μία προσπάθεια να μπει ένα τέλος στα προνόμια, ότι δουλεύουμε λίγο, ότι οφείλουμε να αποδεχτούμε τις περικοπές για το συμφέρον των υπολοίπων, κλπ.
Δεν αντιλαμβάνεστε τίποτα.
Το μεγαλύτερο προνόμιο ενός δασκάλου είναι που επικοινωνεί με τους μαθητές του, τους μεταφέρει τον πολιτισμό του, τους δίνει το καλύτερο εαυτό του, υπηρετεί με εντιμότητα ένα από τα παλαιότερα επαγγέλματα του κόσμου. Η στιγμή που ένα ανθρωποειδές προσπάθησε να εκπαιδεύσει ένα άλλο, να του μεταδώσει πολιτισμό αποτελεί το σημείο καμπής για την εξέλιξή στο ανθρώπινο είδος. Εσείς δεν το βλέπετε έτσι. Δε γνωρίζετε και, πράγμα που είναι και το χειρότερο, δε μπορείτε να το αντιληφθείτε, αυτό που αισθάνεται ο δάσκαλος όταν κάποιοι μαθητές συνεχίζουν να σχολιάζουν το θέμα που συζήτησαν στην τάξη μετά τη λήξη του μαθήματος, επειδή τους έχει διεγείρει το ενδιαφέρον. Δεν αντιλαμβάνεστε την αίσθηση που προκαλεί σε ένα δάσκαλο η ερευνητική ματιά ενός μαθητή που σκέφτεται και προσπαθεί να καταλάβει αυτό που του έχει παρουσιαστεί, που ανακαλύπτει από μόνος του κάτι σχετικό με τον ίδιο ή με τον κόσμο που τον περιβάλλει.
Μιλάτε μόνο για τον πολιτισμό της προσπάθειας: θα ήταν πιο χρήσιμο να προσπαθούσατε περισσότερο για τον πολιτισμό! Σας απασχολεί μόνο να επιλέγετε μαθητές για την επίτευξη του πολύ παράξενου για μένα στόχου που λέγεται ‘αριστεία’. Η αριστεία σας μου θυμίζει άλλες εποχές, ελπίζω οριστικά περασμένες. Επιθυμείτε να επιλέγετε άριστους ανταγωνιστικούς ηγέτες που θα καταφέρουν να αποσπάσουν από τις θυσίες των άλλων πολιτών την απαραίτητη αποδοτικότητα ώστε η χώρα να γίνεται συνέχεια περισσότερο ανταγωνιστική σε αυτή την βάρβαρη οικονομία της αγοράς. Υποκρίνεστε ότι προετοιμάζετε τους πολίτες για την αγορά και όχι για τη ζωή. Δε σας ενδιαφέρει τίποτα περισσότερο από το να τους ταξινομήσετε με διαδικασίες επιλογής και να τους προσφέρετε στην αγορά για να αποδώσουν το μέγιστο κέρδος. Θα είναι πολύ λίγοι αυτοί που θα ξεχωρίσουν, ‘οι άριστοι’, κάποιοι περισσότεροι που θα χειρίζονται τα μέσα παραγωγής και θα αποτελέσουν μία μεσαία τάξη και η πλειοψηφία θα αποτελέσει το εργατικό χέρι που θα γίνεται περισσότερο ανταγωνιστικό όσο περισσότερο χειραγωγημένο είναι. Με τέτοιους στόχους οι οικονομικοί οργανισμοί, και όχι οι πολιτισμικοί, δημοσιεύουν στοιχεία, όπως αυτά της PISA και τα χρησιμοποιούν για να κατατάξουν τις χώρες με κριτήρια κάποιους εκπαιδευτικούς στόχους που έχουν διατυπώσει βάσει των συμφερόντων τους. Κι εσείς με τη σειρά σας χρησιμοποιείτε αυτά τα στοιχεία για να επιτεθείτε σε ένα σύστημα που εκτός των άλλων έχει μορφώσει την καλύτερη γενιά στην ιστορία της Ισπανίας, ικανή να στελεχώσει οποιοδήποτε τομέα, ακόμα και θέσεις σχετικές με την οικονομία: την εργασία και τη δημιουργικότητα. Πολλοί πτυχιούχοι είναι αναγκασμένοι να μεταναστεύσουν σε άλλες χώρες. Δεν σας ενδιαφέρουν πολίτες μορφωμένοι και με κριτική σκέψη, αλλά αποτελεσματικοί υπάλληλοι. Η παιδεία είναι δικαίωμα και όχι επένδυση. Αλλά αυτό εσείς δεν το καταλαβαίνετε.
Οι άνισες ευκαιρίες αρχίζουν από τον τόπο και την οικογένεια στην οποία κάποιος γεννιέται. Είναι πολύ δύσκολο οι έφηβοι που προέρχονται από χαμηλά κοινωνικά στρώματα να επιτύχουν υψηλούς στόχους, καθώς το σημείο αφετηρίας τους βρίσκεται πολύ μακριά από αυτούς. Γι αυτό είναι απαραίτητο να καταβάλουμε τη μεγαλύτερη προσπάθεια προς χάρη της ισορροπίας και όχι της επιλογής.
Υπάρχουν και άλλοι στοιχεία που δεν αξιολογούνται από τις ανταγωνιστικές διαδικασίες. Έχετε ασχοληθεί με τη δουλειά που γίνεται στα δημόσια σχολεία και που αφορά στην ενσωμάτωση μεγάλου ποσοστού των μεταναστών που φτάνουν στη χώρα μας; Γνωρίζετε ότι περισσότερο από το 90ο/ο του πληθυσμού του περιθωρίου βγαίνει από αυτό χάρη στην προσπάθεια πολλών δασκάλων που με επίμονη δουλειά, σχεδόν χωρίς καμιά υποστήριξη ή αναγνώριση, εξομαλύνουν την αντίθεση μεταξύ των δικαιωμάτων όσων είναι περισσότερο ενταγμένοι και όσων προσπαθούν να ενταχθούν; Γνωρίζετε πόσο δύσκολο είναι να κατορθώσεις να δώσεις ελπίδα σε νέους που προέρχονται από καταστάσεις που θα σας προκαλούσαν τρόμο αν τις γνωρίζατε; Γνωρίζετε την κατάσταση στην περιφέρεια των μεγάλων πόλεων όπου η μόνη ελπίδα για τους νέους για να ξεφύγουν από τη μιζέρια είναι το πολιτιστικό κέντρο της γειτονιάς τους;
Τα δημόσια σχολεία ήταν κέντρα πολιτισμού με δασκάλους που διέτρεχαν όλες τις περιοχές της παγκόσμιας γνώσης.
Αν υποθέσουμε ότι επιθυμείτε να μετατρέψετε το Πανεπιστήμιο σε χώρο παροχής εξειδικευμένης εκπαίδευσης για την απόκτηση δεξιοτήτων απαραίτητων για την αγορά και τα σχολεία της δευτεροβάθμιας σε οργανισμούς επιλογής προσωπικού, πού θα εκχωρήσετε το δικαίωμα της παροχής ουσιαστικής, σφαιρικής μόρφωσης για όλους τους πολίτες; Επαναλαμβάνω, η μόρφωση είναι δικαίωμα και όχι επένδυση. Έχει πει ένας ποιητής και δάσκαλος ότι ‘κάθε ανόητος μπερδεύει την αξία με την τιμή’.
Πράγματι οι δάσκαλοι είμαστε προνομιούχοι, νιώθουμε πιο ευτυχισμένοι με το να μοιραζόμαστε από το να ανταγωνιζόμαστε. Αλλά εσείς ποτέ δε θα καταλάβετε άλλο κίνητρο από τον ανταγωνισμό και την οικονομική αποτελεσματικότητα και ούτε που θα σκεφτείτε ότι υπάρχουν άνθρωποι που οι επιθυμίες τους και τα κίνητρά τους είναι διαφορετικά από τα δικά σας.
Δε θα αποφάσιζα να συνταξιοδοτηθώ αν τα πράγματα ήταν όπως πριν από κάποια χρόνια. Αισθανόμουν πια φόβο ότι θα χάσω το κέφι μου και ότι θα εξαντληθώ μέχρι να απαρνηθώ το επάγγελμα που με έκανε τόσο ευτυχισμένο. Δε φεύγω επειδή θέλω να αφήσω τους αγαπημένους μου μαθητές ή τους συναδέλφους μου με τους οποίους απολαμβάνουμε αμοιβαία εκτίμηση. Καταλαβαίνετε ότι κάποιος επιδιώκει πρωτίστως το συναίσθημα από το προνόμιο; Εσείς μας υποτιμάτε διαρκώς και είναι δύσκολο να αντέξουμε αυτό που θα φέρει η ‘ανταγωνιστικότητά’ σας.
Σήμερα είπα στους μαθητές μου ότι υπάρχει η πιθανότητα να τους πάρουν τα χρήματα ή τα καταναλωτικά αγαθά, αλλά ποτέ δε θα μπορέσουν να τους κλέψουν τη γνώση, την κουλτούρα τους, ούτε και να τους τις περικόψουν. Τους ενθάρρυνα να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους. Τους ευχήθηκα καλή επιτυχία για να επιτύχουν να εργαστούν ή να αναπτύξουν ένα επάγγελμα που τους ευχαριστεί και τους κάνει περισσότερο ευτυχείς. Να εργάζονται και να συνεργάζονται με ευγενή άμιλλα και όχι ανταγωνιστικά. Τότε θα απολαύσουν περισσότερα και θα αποζημιωθούν καλύτερα, όπως έχω διαπιστώσει επικοινωνώντας με δύο γενιές πολιτών, που ήταν μαθητές μου.
Σήμερα έκανα το τελευταίο μου μάθημα, αλλά φοβάμαι ότι εσείς δεν έχετε καταλάβει τίποτα.
Carlos Pulido Bordallo
Μαδρίτη, 28-11-2012

Καλή χρονιά και καλή δύναμη σε όλους - εργασία ΚΠΑ

     Καλή χρονιά με υγεία και ευτυχία σε όλους σας.

     Εργασία Κ.Π.Α:

- παρουσίαση με powerpoint ή videomaker ενός από τα κοινωνικά προβλήματα που θεωρείτε σημαντικότερα για την Ελλάδα ή για τον κόσμο, σήμερα
- παρουσίαση, με τον ίδιο τρόπο, ενός από τα κοινωνικά προβλήματα που θεωρείτε σημαντικά για τον Δ. Παλλήνης σήμερα.
(επιλέγετε ένα από τα δύο - καταληκτική ημερομηνία η 21 Γενάρη 2013)